|
|
|
|
|
Śmiłów
od najdawniejszych czasów związany był z pobliskim Czyżowem.
Na początku XV wieku znany jest Michał z Czyżowa jako
właściciel dóbr czyżowskich
z przyległościami, tak więc i Śmiłowa. Wznosi on obronną
rezydencję w Czyżowie,
która przetrwała do wieku XVII. W rękach rodu Czyżowskich
dobra śmiłowskie pozostają
do około połowy XVIII wieku. Po śmierci ostatniego w linii
męskiej rodu Aleksandra Zakliki Czyżowskiego, zmarłego przed
24 marca 1760 roku, dobra śmiłowskie przeszły przez Teresę
Czyżowską, siostrę Aleksandra do Szczepanowskich. |
|
|
|
|
|
|
W
roku 1748 Śmiłów należy do Andrzeja Szczepanowskiego herbu Korwin, wojskiego mniejszego sandomierskiego. Wszedł on w
posiadanie folwarku przez małżeństwo z siostrą Aleksandra
Czyżowskiego - Teresą. Pierwszy dwór będący siedzibą a nie
służbówką ekonoma postawili Szczepanowscy, ludzie ubodzy,
ale żądni zaszczytów, gorączkowo wspinający się
na kolejne, drobne wojewódzkie urzędy.
|
|
|
|
|
|
|
Następnie
dobra śmiłowskie otrzymał od ojca syn wojskiego - Gabriel, który rychło pozbył się folwarczku, gdyż ten jeszcze przed
1789 rokiem przeszedł w ręce późniejszego cześnika
halickiego Józefa Wiercińskiego herbu Ślepowron, wybranego
16.XI.1790 na sejmiku
w Opatowie na posła sejmu czteroletniego. |
|
|
Pełnił on funkcję komisarza skarbowego powiatu
sandomierskiego, powierzoną mu przez sejm czteroletni. Był
zatem człowiekiem w województwie nowym, ale zamożnym i
wpływowym, którego stać było na zakup dóbr ziemskich jak
również późniejsze uczynienie szczodrej dotacji dla parafii
w Przybysławicach.
W 1842 roku wystawiony z jego zapisu przez córkę Katarzynę
kościół parafialny.
Józef Wierciński, zmarły 21 stycznia 1804 roku,
wzmiankowany jest jako dziedzic Śmiłowa na nagrobku wystawionym
mu przez córkę Katarzynę w 1843 roku. |
|
|
|
|
|
|
Wspomniana
Katarzyna, primo voto Hiacentowa Potkańska, przed 1822 rokiem wychodzi za mąż za Cypriana Baczyńskiego herbu Sas, wnosząc mu w posagu Śmiłów.
Cyprian Baczyński
w czasach Księstwa Warszawskiego był podprefektem powiatu
sandomierskiego. W 1810 roku nadzorował z ramienia
magistratu konserwację murów miejskich i bramy opatowskiej
w Sandomierzu.
W 1818 roku był radcą wojewódzkim
sandomierskim, w 1831 wybrany posłem na sejm z powiatu
sandomierskiego, zmarł w 1848 roku. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Po
Cyprianie Baczyńskim dobra śmiłowskie odziedziczył syn jego
Stanisław, urodzony w 1822 roku, zmarły w 1893.
Po
Stanisławie kolejnym właścicielem Śmiłowa był Czesław
Cyprian Leon 3 imion Baczyński,
po śmierci którego, na zasadzie jego własnego testamentu z
dnia 11.04.1930 roku dobra
w pełnym ich składzie po zmarłym mężu otrzymuje Helena
Baczyńska. Helena Baczyńska sprzedaje dnia 11.04.1935 roku
dobra śmiłowskie Firmie Aleksander Janasz i synowie – Dańków za sumę 370.000 złotych.
Pod
koniec lat 30tych XX wieku Śmiłowa nie traktowano jako
odrębnej wsi (w znaczeniu administracyjnym) i nawet na
wojskowej mapie topograficznej opisano go jako Dwór Śmiłów. W 1945 roku na mocy dekretu o reformie rolnej majątek Śmiłów
(grunty i dwór) zostaje zagarnięty przez Państwo bez
odszkodowania.
Od
tego czasu aż do 21 października 1986 roku lokowane są we
dworze przypadkowe instytucje takie jak: komisariat milicji
obywatelskiej, świetlica, biura miejscowej stacji hodowli
roślin czy mieszkania dla pracowników rolnych. W tym okresie
dwór jest eksploatowany bez żadnych remontów, systematycznie
rozkradany i dewastowany. Ostatecznie w latach 70tych XX
wieku zostaje opuszczony przez ostatnich, przypadkowych mieszkańców i użytkowników. Ostatnim państwowym
administratorem i użytkownikiem dworu była Stacja Hodowli
Roślin w Śmiłowie z siedzibą w Jasicach.
21 października 1985 zrujnowany dwór w Śmiłowie wraz z
otaczającym go parkiem
nabywają Bogdan Szczerbowski i żona jego Janina z
Wągrowskich |
|
|
|
|
|